آورده شرکاء را چنین تعریف کرده اند که آن دارایی که هر شریک از سرمایه شخصی خود مجزا می کند و برای تشکیل شرکت تجاری با خود به شرکت در می آورد آورده گویند. این سوال مطرح است که آیا آورده شرکت با سرمایه شرکت تفاوت دارند یا خیر ؟ آیا آورده هر شریک بخشی از دارایی اوست یا بخشی از سرمایه تجاری اوست ؟ آیا می توان از کلمه ” سرمایه ” به طور مطلق استفاده نمود ؟ در ادامه به پاسخ این سوالات می پردازیم.
آورده بخشی از دارایی مثبت موجود شرکاء است که جهت ایجاد سرمایه برای تشکیل شرکت معرفی می نمایند تا در صورت تشکیل شرکت تبدیل به سرمایه مشترک شود در هر صورت آورده به دو شکل می باشد :
منظور از آورده نقدی این است که شرکاء سهم خود را فی الحال پرداخت کنند و یا به عبارتی پول رایج کشور را سهم خود در شراکت قرار دهند و در همان زمان مقرر در قانون پرداخت و تادیه نمایند. این که پول رایج با چه مقدار و به چه صورتی و به چه کسی پرداخت شود بعضاَ تابع توافقات و قوانین مربوط به قانون تجارت است. این که پول رایج یک کشور چه معنایی دارد و مصادیق آن چه می باشد از مقولات قابل بررسی است و یا این که آیا ارز خارجی از مصادیق پول رایج به حساب می آید یا خیر باید با بررسی قوانین و مقررات و رویه های قضایی به استدلالات متعددی متوسل شد . بنابراین قطع نظر از استدلال های مختلف در چنین آورده نقدی و مصادیق آن هر پولی را که بتوان در یک کشور که خود آن کشور را چاپ نموده است بدون مانعی داد و ستد نمود پول رایج محسوب می شود.
زمانی آورده غیر نقدی می باشد که سهم شرکاء پول نقد نباشد بلکه غیر پول رایج کشور باشد. قانونگذار به ذکر تعریف و مصادیق این نوع آورده نپرداخته است که به نظر می رسد دارای مصادیق متعددی است و آن چه را که مالیت داشته باشد و قابل تقویم و داد و ستد باشد اما پول رایج یک کشور نباشد آورده غیرنقدی محسوب می شود به شرط آن که فی الحال تسلیم گردد.
آورده غیرنقدی باید توسط شرکاء به شرکت تسلیم گردند. آورده های غیرنقدی را می توان به چند دسته تقسیم نمود :
اول آورده غیرنقدی که به صورت عین است :
آورده غیرنقدی گاه عین است. یعنی می توان آن را با حس لامسه درک کرد و قابل روئت باشد و از این بابت آورده تلقی می شود که دارای ارزش مبادله و تقویم به قیمت باشد و بتواند سرمایه شرکت به حساب آید . پس آنچه دارای مالیت نمی باشد به عنوان آورده محسوب نمی شود چه این که بتواند پس از تشکیل شرکت سرمایه خوانده شود. آورده های غیرنقدی می تواند به صورت منقول و یا غیرمنقول باشد.
دوم آورده های غیرنقدی که به صورت حق است :
اینگونه آورده ها قابل روئت و یا درک به وسیله حس لامسه نمی باشد و از این بابت آورده غیرنقدی محسوب می شود که اولاَ مالیت دارد و قابل داد و ستد و تقویم به قیمت است. ثانیاَ با معرفی و حاضر نمودن شرکاء پیش از تشکیل رسمی شرکت می تواند سهم موثری از سرمایه شرکت باشد که اینگونه حقوق عبارتند از حق سرقفلی یا حق کسب و پیشه ، حق اختراع ، حق بر نام تجاری ، حق بر علامت تجاری ، حق تالیف ، حق انتفاع ، حق ارتفاق و حق دینی و ثالثاَ اعتباری است یعنی واقعیت ندارد و ما به جهت مالیت و ارزش اقتصادی به آن اعتبار داده ایم.
سوال : آیا حقوقی مانند حق دینی یا حق شفعه ، حق تحجیر که از جمله حقوق متعلق به اشخاص حقیقی و حقوقی می باشد می تواند به عنوان آورده به شرکت تسلیم نمود یا خیر ؟
آیا قابلیت ها و تخصص اشخاص حقیقی مانند مهارت های فنی یا ویژگی های هنری و نظایر این ها را می توان به عنوان آورده محسوب نمود ؟
در پاسخ به این سوال دو نکته قابل ذکر است .اول این که با توجه به تاکیدات قانونگذار مبنی بر تادیه آورده نقدی و تقویم وتسلیم آورده غیرنقدی کاشف به عمل می آید که آورده باید دارای مالیت و قابل تقویم باشد که به این ترتیب مهارت های فنی و یا ویژگی های هنری و نظایر این ها آورده محسوب نمی گردد. دوم این که قانونگذار با پیش بینی مقررات شرکت های مختلط همین قصد را داشته است. بدین شرح که صاحبان سرمایه بتوانند به صورت سهام یا سهم الشرکه در قالب شرکت های مختلط سهامی و غیرسهامی از صاحبان فن و تجربه به عنوان شریک ضامن و از مهارت های فنی و غیره ایشان به عنوان شریک استفاده کنند اما در این مشارکت مهارت فنی و نظایر این ها، آورده تلقی نمی گردد. اما شاید بتوان آن را سرمایه ای نامشهود برای شرکت تلقی نمود. بدین شرح که یک مدیر لایق و توانمند سرمایه نامشهود یک شرکت است و با فوت و حجر با خارج شدن او از شرکت این توانمندی از شرکت جدا خواهد شد که نتیجه آن کاهش درآمد و پیشرفت خواهد بود . اگر چه شرکت های تجاری در کشورهای پبشرفته سعی دارند این سرمایه را تقویم و قیمت گذاری نمایند اما تا به حال به علت نبودن شاخص و معیار مشخص موفق نگردیده اند.
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره می توانید با ما تماس حاصل فرمایید.
همواره آماده پاسخگویی به سوالات ثبتی شما عزیزان هستیم.