شرکت مختلط غیرسهامی شرکتی است که برای امور تجاری در تحت نام مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود، بدون انتشار سهام ،تشکیل می شود. ( ماده 141 ق. ت )
وارد کردن شرکت مختلط غیرسهامی به حقوق ایران ظاهراَ به این دلیل بوده است که اشخاصی که نمی خواهند تجارت کنند، ولی قصد سرمایه گذاری تجاری دارند بتوانند بی آنکه اشخاص ثالث از این اقدام آن ها آگاه شوند، به کار تجاری بپردازند. همچنین این نوع شرکت به کسانی که خود تاجرند، ولی نمی خواهند دیگران در کارشان دخالت کنند و فقط به دنبال سرمایه اند، این امکان را می دهد که به مقصود خویش برسند. به این علت ، چنین اشخاصی یک شرکت مختلط تشکیل می دهند و خود شریک ضامن آن می شوند و از دیگران به عنوان شرکای با مسئولیت محدود کمک می گیرند. در نهایت اگر این اشخاص قصد داشته باشند فقط همراه با کسانی که می شناسند و به آن ها اعتماد دارند شرکتی به وجود آورند، یک شرکت مختلط غیرسهامی تاسیس می کنند، چه در این نوع شرکت ، حتی شرکای با مسئولیت محدود حق ندارند بدون رضایت یکدیگر، سهامشان را به اشخاص دیگر منتقل کنند ؛ درست برخلاف آنچه در مورد شرکت مختلط سهامی صدق می کند که یک شرکت سرمایه است.
شرکت مختلط غیرسهامی حداقل از دو شریک تشکیل می شود که یکی از آن ها دارای مسئولیت تضامنی و دیگری دارای مسئولیت محدود است. لازم نیست هیچ یک از شرکا اهلیت تجاری داشته باشند و هیچ یک از آن ها تاجر محسوب نمی شوند. بنابراین، یک شخص حقوقی غیر تاجر ( سازمان دولتی دارای شخصیت حقوقی مستقل ) می تواند شریک در یک شرکت مختلط باشد.
قانون تجارت برای تشکیل سرمایه شرکت حداقلی معین نکرده است و بنابراین ، سرمایه شرکت می تواند هر مبلغی باشد. علت این امر این است که شرکت دارای شریک تضامنی است و شریک تضامنی تا دینار آخر دارایی خود مسئول پرداخت دیون شرکت است . به همین دلیل، شریک ضامن اصولاَ می تواند فقط فعالیت خود را به شرکت بیاورد، هر چند در عمل همیشه مبلغی پول یا مال دیگر را به عنوان آورده به شرکت می آورد.
به موجب ماده 141 قانون تجارت ، شرکت مختلط غیرسهامی تحت اسم مخصوصی تشکیل می شود. قسمت اخیر ماده 141 مقرر می کند : ” در اسم شرکت باید عبارت ” شرکت مختلط ” و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود “.
انحلال شرکت مختلط غیرسهامی در مواردی تابع قواعد کلی و مشترک راجع به شرکت هاست. در نتیجه ، شرکت در موارد ذیل منحل می شود :
1. وقتی شرکت به مقصودی که برای انجام دادن آن تشکیل شده برسد و یا انجام دادن آن مقصود غیرممکن شود ،
2. وقتی که شرکت برای مدت معین تشکیل شده و مدت منقضی شده باشد،
3. هرگاه شرکت ورشکست شود ،
4. در صورت تراضی تمام شرکت .
5. در صورت انتفای تدد شرکا.
علاوه بر این شرکت در موارد دیگری هم منحل می شود. این موارد همانست که در مورد شرکت تضامنی معتبر است :
1. صورتی که یکی از شرکا به دلایلی انحلال شرکت را از دادگاه تقاضا کند و دادگاه آن دلایل را موجه دانسته، حکم به انحلال بدهد،
2. در صورت فسخ یکی از شرکا تحت شرایط ماده 137 قانون تجارت ، حتی اگر شریک فسخ کننده شریک با مسئولیت محدود باشد ،
3. در صورت فوت یا محجوریت یکی از شرکای ضامن به شرط تحقق شرایط مندرج در مواد 139 و 140 قانون تجارت .
1- اظهارنامه به امضای شرکا ( دو نسخه )
2- شرکتنامه به امضای کلیه شرکا ( دو نسخه )
3- اساسنامه به امضای شرکا ( دو نسخه )
4- دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین به امضای کلیه شرکا ( با معرفی شریک یا شرکای ضامن که سمت مدیریت دارند )
5- فتوکپی شناسنامه شرکا و پایان خدمت در صورت مشمولی
6- اخذ مجوز از شورای مرکزی اصناف یا موافقت اصولی از وزارتخانه مربوطه در صورت نیاز
” مرکز تخصصی ثبتیکال، پیشرو در امور ثبتی “