دارایی و سرمایه ثبت شرکت

شرکت تجاری عبارت از آنست که به موجب قرارداد دو یا چند نفر هر یک مقداری سرمایه می گذارند و با آن عملیات تجاری انجام می دهند و سود و زیان حاصله را تقسیم می کنند. در اصطلاح حقوقی، سرمایه شرکت مبلغی است

که از محل آورده شرکا تامین و در اساسنامه قید و به مرجع ثبت شرکت ها اعلام می شود بنابراین هرگونه تغییر بعدی نیز در مقدار آن، تابع تشریفات خاص قانونی خواهد بود.
ممکن است آورده هر شریک ، به صورت نقدی یا غیرنقدی باشد. در صورت اخیر، باید ارزش آن تقویم شود.
سرمایه غیرنقدی ممکن است انواع گوناگون داشته باشد، مانند مالکیت یک ساختمان، انتفاع از آن برای مدت معین ، اموال منقول و یا اموال فکری اعم از حق مخترع ، علامت تجاری و یا حق مولف. همینطور است نام دامنه در سایت های اینترنتی. حسن شهرت شخصی، نمی تواند به عنوان سهم الشرکه به حساب آید. در این مورد ممکن است برای سهامدار، سهم ممتاز در نظر گرفته شود یعنی مزایایی بیش از سهام عادی به آن تعلق گیرد.
گفته شده که یک صاحب حرفه نیز می تواند حرفه خود را برای مدت معین به عنوان سهم خود از سرمایه به شرکت بیاورد. در این صورت او باید طی مدت تعهد شده در اختیار شرکت باشد وگرنه با وی همانند شریکی رفتار خواهد شد که تمام یا بخشی از میلغ سهام خود را نپرداخته است.
در هر حال از آن جا که تقویم نادرست آورده های غیرنقدی علاوه بر احتمال زیان شریک مزبور یا سایر شرکا، ممکن است موجب زیان اشخاص ثالثی بشود که با شرکت معامله خواهند کرد، لذا قانونگذار نسبت به صحت ارزیابی آن ها دقت های خاصی معمول نموده و حتی مثلاَ در شرکت های بامسئولیت محدود، برای تمام شرکا در برابر اشخاص ثالث، مسئولیت تضامنی پیش بینی کرده است. ( م 98 ) .
در شرکت های سهامی ممکن است تمام یا بخشی از سرمایه در ابتدا پرداخت شود و سپس مدیریت شرکت به اقتضای شرایط، باقی مانده تعهد شرکا را مطالبه نماید. در این صورت سهامداران مکلف خواهند بود بدهی خود را به شرکت پرداخت نمایند وگرنه علاوه بر جریمه ، ممکن است سهام آنان به دیگران فروخته شده و از شرکت اخراج شوند. ( م 35 )
اما در خصوص دارایی باید گفت گرچه در عرف ممکن است به تمام دارایی شرکت ، سرمایه بگویند ولی در اصطلاح دقیق حقوقی این دو یکی نیستند. دارایی شرکت را در ابتدای تاسیس، همان سرمایه ثبت شده آن تشکیل می دهد ولی در طول زمان ممکن است به سبب فعالیت های شرکت، مبالغی به آن افزوده یا از آن کاسته شود.
دارایی شرکت ممکن است شامل وجوه نقد  و مطالبات از اشخاص، اموال منقول و غیرمنقول ، مشهود و نامشهود ( مانند سرقفلی و حقوق مالکیت های فکری ) باشد.
از نتایج استقلال شخصیت شرکت ها، جدایی دارایی آن ها از اموال شرکاء است. بنابراین :
اولاَ- شرکای تشکیل دهنده شرکت متناسب با آورده خود ، طلبکار شرکت محسوب می شوند و بنابراین حتی اگر آورده آنان به صورت غیرنقدی و عین آن موجود باشد، دیگر متعلق به آنان نخواهد بود و جزء اموال شرکت به حساب می آید.
ثانیاَ- با عنایت به محدودیت مسئولیت شرکاء به آورده خود در شرکت ( غیر از شریک ضامن ) ، اشخاصی که با شرکت ها قرارداد منعقد می کنند، از ابتدا با توجه به وجود این محدودیت قانونی وارد معامله با آن ها می شوند و بنابراین هنگام ناتوانی شرکت در ایفای تعهدات خود، حق نخواهند داشت به خود شرکا مراجعه نمایند. در شرکت هایی نیز که شریک ضامن وجود دارد، مادام که شرکت منحل نگردیده است طلبکاران حق مراجعه به شرکا را ندارند.
ثالثاَ- طلبکاران شرکا نیز حق ندارند مطالبات خود را از شرکت هایی درخواست کنند که آنان در آن ها سهم دارند. منتهی از آن جا که سهام آنان در شرکت دارایی آنان محسوب می شود، طلبکاران شخصی شرکا می توانند سهام ایشان را از طریق دادگاه توقیف یا طبق مقررات تملک نموده و خود جانشین آنان در شرکت شوند. ترتیب اخیر در مورد شرکای ضامن به دلیل تاثیر بر حقوق سایر شرکا و نیز طلبکاران شرکت، قابل اعمال نیست. ( م 129 ).
این نکته را نیز باید افزود که گرچه شرکا خود طلبکار شرکت محسوب می شوند، ولی به حکم قانون، در صورت انحلال شرکت، سایر طلبکاران بر ایشان تقدم خواهند داشت و اموال شرکت ابتدا به طلبکاران آن پرداخت خواهد شد و در پایان تصفیه، اگر چیزی باقی بماند به شرکا تعلق خواهد گرفت.
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره می توانید با ما تماس حاصل فرمایید.
موسسه ثبتیکال ، با بهره گیری از متخصصان مجرب و توانمند آماده ارائه ی خدمات به شما متقاضیان عزیز می باشد.