شرکت بامسئولیت محدود به موجب قراردادی که بین شرکاء امضاء می شود، ( شرکتنامه ) تشکیل می شود. تشکیل شرکت بامسئولیت محدود از طریق پذیره نویسی عمومی ممکن نیست و شرکاء باید با یکدیگر آشنایی داشته باشند. قانون تجارت ایران برای تشکیل شرکت بامسئولیت محدود فقط شرکتنامه را اجباری می داند و لزومی ندارد که شرکت بامسئولیت محدود اساسنامه جداگانه داشته باشد، ولی تنظیم اساسنامه برای شرکت بامسئولیت محدود اشکالی ندارد و اغلب اوقات تنظیم اساسنامه برای جریان امور شرکت مفید است. در صورتی که اساسنامه جداگانه تنظیم نگردد مقررات مربوط به اداره و امور شرکت در شرکتنامه تصریح می گردد. موضوع شرکتنامه باید مشروع بوده و شرکاء قصد و رضای خود را با امضای شرکتنامه اعلام دارند و چون شخصیت شرکاء در شرکت بامسئولیت محدود اهمیت دارد، اشتباه در مورد شخصیت شرکاء باعث بطلان شرکت می شود. قانون تجارت ایران در ماده 94 حداقل شرکاء شرکت بامسئولیت محدود را دو نفر تعیین نموده، ولی حداکثری برای آن معین ننموده است و چون تناسبی برای سهم الشرکه شرکاء در نظر نگرفته، ممکن است شریکی 99% سرمایه را در دست داشته باشد و دیگری فقط یک درصد. شرکاء باید اهلیت داشته باشند، ولی چون تاجر محسوب نمی شوند، اشخاص محجور نیز می توانند به وسیله نماینده قانونی خود شریک شوند.
موضوعی که برای ورود محجوران در شرکت بامسئولیت محدود مورد اشکال است ، موقعی است که قسمتی از سرمایه شرکت غیرنقدی باشد. زیرا در این مورد طبق ماده 98 شرکاء نسبت به قیمت سهم الشرکه غیرنقدی در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارند و چون محجوران نمی توانند ضمانت کنند، بنابراین در چنین شرکت هایی محجوران نمی توانند شرکت کنند و در صورت شرکت ، مسئولیت تضامنی نخواهند داشت.
طبق بند 2 ماده 47 قانون ثبت ، شرکتنامه به وسیله سند رسمی تنظیم می گردد، ولی چون تنظیم شرکتنامه در دفتر اسناد رسمی متضمن هزینه زیادی است و بعداَ نیز برای ثبت شرکت باید حق الثبت جداگانه پرداخت گردد، عملاَ تنظیم شرکت نامه بین شرکاء بدون حضور در دفتر اسناد رسمی بر روی نمونه های چاپی از طرف اداره ثبت شرکت ها تهیه شده است، انجام می گردد و بعداَ با ثبت شرکتنامه تنظیم شده بین شرکاء در دفتر ثبت شرکت ها شرکتنامه مزبور جنبه رسمی پیدا می کند و ثبت در دفتر ثبت شرکت ها جانشین ثبت در دفتر اسناد رسمی می گردد.
قانون تجارت ایران حداقل و حداکثری برای سرمایه شرکت تعیین ننموده است . ولی طبق ماده 96 کلیه سرمایه باید در موقع تشکیل شرکت پرداخت گردد و در صورتی که تمام یا مقداری از سرمایه غیرنقدی باشد، سهم الشرکه مزبور نیز باید تقویم و تسلیم گردد و طبق ماده 97 بهای تقویم سهم الشرکه غیرنقدی نیز باید در شرکت نامه قید گردد. طبق ماده 98 شرکاء نسبت به قیمتی که در حین تشکیل شرکت برای سهم الشرکه های غیرنقدی معین شده، در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارند.
طبق ماده 102 قانون تجارت سهم الشرکه شرکاء در شرکت بامسئولیت محدود نمی تواند به شکل اوراق تجاری قابل انتقال اعم از بااسم یا بی اسم و غیره درآید، ولی معمولاَ برای تسهیل نسبت شرکت شرکاء ، سرمایه شرکت به یک عده سهم الشرکه متساوی تقسیم می شود و تعداد سهم الشرکه هر یک از شرکاء به نسبت آورده آنان تعیین می شود، مثلاَ شرکتی که دارای یکصد هزار ریال سرمایه است، سرمایه آن به یکصد سهم الشرکه که بهای هرکدام از آن ها یک هزار ریال است، تقسیم می شود یا این که سرمایه شرکت به نسبت تقسیم می شود. مثلاَ هر یک از شرکاء دارای نصف سرمایه می باشند یا یکی از آن ها دارای نصف سرمایه یا 60% سرمایه و دو نفر دیگر هریک دارای 25% یا 20% سرمایه می باشند. تقسیم سهم الشرکه به این ترتیب احتساب آراء را برای تصمیمات مربوط به شرکت تسهیل می نماید. قانون تجارت ایران حداقل و حداکثری برای سهم الشرکه تعیین ننموده ، ولی قانون فرانسه حداقلی برای آن معین نموده است که فعلاَ پنجاه فرانک است.
به طوری که گفته شد، کلیه سرمایه شرکت باید در موقع تشکیل شرکت پرداخت گردد و مدیران شرکت موظفند نوشته ای که حاکی از پرداخت کلیه سرمایه شرکت باشد و در صورتی که قسمتی از سرمایه غیرنقدی باشد با تایید تسلیم کلیه سهم الشرکه غیرنقدی و تعیین بهای تقویم آن ها به اداره ثبت شرکت ها تسلیم نمایند. عدم رعایت مقررات مواد 96 و 97 قانون تجارت موجب بطلان شرکت است، ولی شرکاء نمی توانند در مقابل اشخاص ثالث به این بطلان استناد نمایند و طبق ماده 101 علاوه بر شرکایی که این بطلان مستند به عمل آن هاست، هیئت نظار و مدیرانی که در حین حدوث سبب بطلان یا بلافاصله پس از آن سرکار بوده و انجام وظیفه نکرده اند، در مقابل شرکاء دیگر و اشخاص ثالث نسبت به خسارات ناشی از این بطلان متضامناَ مسئول خواهند بود.
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره می توانید با ما تماس حاصل فرمایید.
همواره آماده پاسخگویی به سوالات ثبتی شما عزیزان هستیم.