هر گاه دو یا چند نفر به منظور انجام امور تجاری با تسهیم سرمایه و ترسیم نحوه تقسیم سود و زیان طبق مفاد قرارداد ، تفاهم نمایند فرآیند فعالیت آن ها یک شرکت تجاری را تشکیل داده است .به عبارت دیگر هر گونه عملیات تجاری ناشی از تودیع سرمایه شرکاء که طبق قرارداد با تقسیم سود و زیان همراه باشد مشمول فعالیت شرکت تجاری است.
بنا به مراتب فوق عوامل مشخصه شرکت های تجاری به قرار ذیل است :
1- تشکیل سازمان مستقل
2- همکاری بین دو یا چند نفر
3- آوردن حصه
4- مبادرت به عملیات بازرگانی
5- تقسیم سود و زیان
این شرکت ها دارای شخصیت جداگانه از شرکاء بوده و راساَ دارای حقوق کامل می باشند که در روابط آن با شرکاء و یا اشخاص ثالث و طلبکاران شرکت و طلبکاران شخصی شرکاء تاثیر دارد.
قانون تجارت ایران در ماده 20، شرکت های تجاری را بر 7 قسم و به شرح ذیل احصاء نموده است :
1.شرکت های سهامی ( به موجب ماده 4 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 24/12/1347 شرکت سهامی به دو نوع شرکت سهامی عام و خاص تقسیم می شود.)
2.شرکت تضامنی
3.شرکت با مسئولیت محدود
4.شرکت مختلط غیر سهامی
5.شرکت مختلط سهامی
6.شرکت نسبی
7.شرکت تعاونی تولید و مصرف
شرکت های تجاری را به سه گروه ذیل تقسیم می کنند :
– شرکت های سرمایه :
این شرکت ها عبارتند از شرکت های سهامی عام و خاص و شرکت های بامسئولیت محدود . در این نوع شرکت ها مسئولیت سهامداران و شرکا محدود به میزان سرمایه آن ها در شرکت است. فقط دارایی شرکت ، جوابگوی بدهی های شرکت است و اگر برای پرداخت تمام بدهی ها کافی نباشد، طلبکاران شرکت برای باقیمانده طلب خود، حق مراجعه به سهامداران یا شرکا را ندارند.
– شرکت های شخص :
در شرکت های شخص، برخلاف شرکت های سرمایه، مسئولیت آن، جوابگوی بدهی های شرکت است ؛ لذا هر گاه دارایی شرکت برای پرداخت تمام بدهی های آن کافی نباشد، طلبکاران حق دارند باقیمانده طلب خود را از شرکا مطالبه و وصول کنند. در این شرکت ها، شخصیت و اعتبار شرکا، در وضع شرکت نقش مهم دارد. شرکت های شخص بر دو نوع اند : شرکت های تضامنی و شرکت های نسبی
– شرکت های مختلط :
این گروه از شرکت ها مرکب است از شرکت های مختلط سهامی و شرکت های مختلط غیرسهامی. در شرکت مختلط، مسئولیت بعضی از شرکا محدود به میزان سرمایه آن ها در شرکت است که آن ها را شرکای عادی می نامند و مسئولیت بعضی دیگر نامحدود است که آن ها را شرکای ضامن می گویند. در شرکت های مختلط، هر گاه دارایی شرکت برای پرداخت تمام بدهی های آن کافی نباشد، طلبکاران برای گرفتن باقیمانده طلب خود، حق دارند به شرکای ضامن مراجعه و مابقی طلب خود را از آنان وصول کنند؛ ولی حق مراجعه به شرکای عادی را ندارند؛ زیرا همان طور که ذکر شد این قبیل شرکا، زاید بر میزان سرمایه خود در شرکت مسئولیتی ندارند.
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره می توانید با ما تماس حاصل فرمایید.
همواره آماده پاسخگویی به سوالات ثبتی شما عزیزان هستیم.